Με την ολοκλήρωση της συζήτησης για την “Ανάπτυξη Εμπορευματικού Κέντρου Θριασίου Πεδίου” στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής, όπου προτείνεται παραχώρηση έκτασης περίπου 600 στρεμμάτων, ιδιοκτησίας της κρατικής εταιρείας ΓΑΙΑΟΣΕ A.E., μέσω σύμβασης παραχώρησης σε επενδυτικό σχήμα ιδιωτών και δημοσίου, είναι σημαντικό να εξετάσουμε κάποια στρεβλά σημεία της σύμβασης.

Πάγια θέση μου είναι ότι θα πρέπει να στηρίζεται η ιδιωτική πρωτοβουλία από ένα αποτελεσματικό δημόσιο. Το κράτος σε τέτοιες περιπτώσεις πρέπει να είναι «διαιτητής» της αγοράς, ως θεματοφύλακας της νομιμότητας και προασπιστής του δικαίου. Να προστατεύει πολλούς και μικρούς από πιθανές παράτυπες επιδιώξεις λίγων και μεγάλων. Να ελέγχει τους όρους και τους κανόνες εφαρμογής με ισοτιμία και ισονομία για όλους.

Μελετώντας τη σύμβαση παραχώρησης, παρακολουθώντας τις συνεδριάσεις της κοινοβουλευτικής επιτροπής, την αγωνιώδη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου Ασπροπύργου, εύκολα φτάνει κανείς στο συμπέρασμα ότι το κράτος στάθηκε αδύναμο να επιτελέσει τον ρόλο του είτε από άγνοια είτε από σκοπιμότητα(!).

Πρώτον, σε καμία προηγμένη χώρα δεν είναι δυνατόν να αλλάζουν οι όροι προκήρυξης ενός διαγωνισμού κατά το χρόνο διεξαγωγής του μετά από απαίτηση του μοναδικού ενδιαφερόμενου και μάλιστα με τροποποίηση των όρων της σύμβασης εις βάρος του δημόσιου συμφέροντος, του περιβάλλοντος και του υγιούς ανταγωνισμού. Δεύτερον, ευλόγως γεννώνται ερωτήματα τόσο με το πολύ χαμηλό εφάπαξ ποσό που καλείται να καταβάλει το επενδυτικό σχήμα (μόλις 10 εκατομμύρια ευρώ), όσο και για την ετήσια υποχρέωση καταβολής, ποσοστού 2,51% επί των ακαθάριστων εσόδων (με ελάχιστο πόσο τα 350.000€). Έτσι λοιπόν ένα «φιλέτο δημόσιας γης», με σύγχρονες υποδομές, παραχωρείται για 60 χρόνια, σε πολύ χαμηλή τιμή από την πραγματική του αξία.

Τρίτον, η σύμβαση παραχώρησης προβλέπει πλήρη απαλλαγή του αναδόχου από δημοτικά τέλη καθαριότητας και ηλεκτροφωτισμού, κάτι που θα μειώσει τα τακτικά έσοδα του δήμου Ασπροπύργου, ερχόμενη σε πλήρη αντίθεση με τη συνταγματικά κατοχυρωμένη οικονομική αυτοτέλεια των Ο.Τ.Α., με απρόβλεπτες συνέπειες μιας πιθανής απαίτησης και από άλλες αντίστοιχες οντότητες να υπαχθούν σε αυτό το καθεστώς. Πρέπει όμως να γνωρίζουμε όλοι πως επιτυχημένες επενδύσεις είναι αυτές που σέβονται τις τοπικές κοινωνίες που δραστηριοποιούνται.

Τέταρτον, οι σκανδαλώδεις και πέραν κάθε οικοδομικού κανονισμού, ευνοϊκοί όροι και κανόνες δόμησης που ισχύουν μόνο για την παραχωρούμενη έκταση. Είτε αυτοί έχουν να κάνουν με το συντελεστή δόμησης, το μέγιστο ύψος, την ελάχιστη απόσταση κτηρίων κ.α. είτε με την απαλλαγή από δενδροφύτευση του ακάλυπτου χώρου. Δυστυχώς, για μία ακόμα φορά, με τη σφραγίδα της «πρώτης φοράς αριστερά», η καταπάτηση της νομιμότητας, η καταστρατήγηση του υγιούς ανταγωνισμού και της ελεύθερης οικονομίας, οδηγούν στην περαιτέρω υποβάθμιση της περιοχής μέσω της μείωσης εσόδων, της κυκλοφοριακής επιβάρυνσης και της έλλειψης σεβασμού στο περιβάλλον. Με τη σκέψη πως επενδυτικές πρωτοβουλίες πρέπει να γίνονται αλλά, με όρους και κανόνες προς το συμφέρον όλων, οφείλουμε να ενώσουμε τις φωνές μας και να μη σταματήσουμε να διεκδικούμε το καλύτερο για τον τόπο μας.

Εφημερίδα “Θριάσιο” 24 Οκτ. 2018