Νέα / Απόψεις Ευάγγελος Λιάκος: Από βίωμα… ιστορία
Άρθρο στο POLITICAL
Από βίωμα… ιστορία
Το 2024 αποτελεί αδιαμφισβήτητα μια χρόνια ορόσημο για την πατρίδα μας, καθώς συμπληρώνονται 50 χρόνια από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Ταυτόχρονα, όμως, συμπληρώνονται και 50 χρόνια από την ίδρυση της Νέας Δημοκρατίας, της παράταξης που εγκαθίδρυσε τη Δημοκρατία το 1974.
Μπορεί σήμερα οι παραπάνω ημερομηνίες να αποτελούν, και καλώς, αφορμή για τη διοργάνωση εκδηλώσεων, με στόχο αφενός να αποδώσουν φόρο τιμής σε όλους εκείνους που αγωνίστηκαν για έννοιες όπως Ελευθερία, Δημοκρατία, Ισονομία, Ισοπολιτεία, Κράτος Δικαίου και αφετέρου να ξυπνούν μνήμες σε όσους βίωσαν τα γεγονότα εκείνων των εποχών, γεγονός που τους κάνει μόνιμα προασπιστές τους. Τί γίνεται, όμως, με τις νέες γενιές, εμάς που υστερούμε αυτών των βιωμάτων;
Ενώ οι παλαιότερες γενιές, που έχουν ζήσει εποχές πολιτικών αναταραχών, δικτατορίας ή οικονομικών κρίσεων, τείνουν να εκτιμούν βαθιά τις παραπάνω αξίες, οι νεότερες γενιές συχνά αισθάνονται πιο απαθείς ή απογοητευμένες.
Μια εξήγηση θα μπορούσε να ήταν ότι η έλλειψη βιωμάτων οδηγεί τις νέες γενιές στην απαξίωση των κεκτημένων της κοινωνίας, όχι επειδή δεν ενδιαφέρονται για αυτά, αλλά, γιατί τα θεωρούν δεδομένα. Για πρώτη φορά, μάλιστα, η συμμετοχή των Ελλήνων πολιτών στις πρόσφατες ευρωεκλογές ήταν κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο (EU 51,08% vs. GR 41,39%). Σύμφωνα με μελέτη του Ερευνητικού Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου Πανεπιστημίου Μακεδονίας του 2022 περίπου το 60% των νέων από 16 έως 24 ετών δεν συμμετέχουν στις εθνικές εκλογές, ενώ παρατηρείται εξαιρετικά χαμηλή προσέλευση και στις ευρωεκλογές, με πάνω από το 70% σε αυτή την ηλικιακή ομάδα να απέχει τελικά από τις κάλπες της Ε.Ε.
Δυστυχώς, θεωρώ πως, αν δεν υιοθετηθούν άμεσα μέτρα, το πρόβλημα θα γίνεται μεγαλύτερο όσο απομακρυνόμαστε χρονικά από τα γεγονότα εκείνα.
Η πολιτική αποστασιοποίηση των νέων δεν οφείλεται στην απάθεια αλλά πιθανώς να αντανακλά τις ανησυχίες και τις δυσκολίες που βιώνουν στον σύγχρονο κόσμο.
Εδώ ακριβώς συναντάμε την ιστορική ευθύνη, την οποία έχουμε ως πολιτικοί. Οφείλουμε ως Πολιτεία να κρατάμε διαρκώς ζωντανό το ενδιαφέρον των πολιτών μέσω στοχευμένων δράσεων τόσο για αυτά τα οποία έχουμε πετύχει ως κοινωνία αλλά και για την ανάγκη διατήρησής τους.
Οφείλουμε το βίωμα να μην γίνει μόνο ιστορία αλλά να μεταφέρεται από γενιά σε γενιά βαθιά ριζωμένο στη συνείδησή μας, για να εξασφαλίσουμε ότι η Δημοκρατία θα παραμείνει ζωντανή και στις επόμενες γενιές.